Bepalen gekarteerde oppervlakte
In het kort
De habitatkaart in AERIUS bestaat uit oppervlaktes waarin habitats (stikstofgevoelige habitattypen en leefgebiedtypen) voorkomen in Nederlandse Natura 2000-gebieden. De gekarteerde oppervlakte wordt onder andere gebruikt bij het vaststellen van de omgevingswaarde
Gekarteerde oppervlakte
Provincies en rijk (voortouwnemers) zijn verantwoordelijk voor het vaststellen van de habitatkartering.
De oppervlakte waar een habitat voorkomt definiëren we als de ingetekende oppervlakte (surface). De mate waarin een habitat voorkomt binnen een ingetekende oppervlakte noemen we de dekkingsgraad (coverage). Binnen één ingetekende oppervlakte kunnen meerdere habitats voorkomen. Binnen één ingetekende oppervlakte is de dekkingsgraad constant per habitat en wordt uitgegaan van een homogene verdeling. Als meerdere habitats in één ingetekende oppervlakte voorkomen, kan de dekkingsgraad per habitat wel verschillen.
Door het ingetekend oppervlak te vermenigvuldigen met de dekkingsgraad verkrijgen we de gekarteerde oppervlakte of de ecologisch relevante oppervlakte. De gekarteerde oppervlakte is dus het daadwerkelijke oppervlak (in ha) waar een habitat voorkomt. Per hexagoon wordt de gekarteerde oppervlakte per habitat berekend.
Rekenvoorbeeld
